(Geen) tijd om te bloggen

“Het is alweer maanden geleden dat ik een nieuwsberichtje op mijn website plaatste, Hennie. Je moet me even helpen.” 

Als een van mijn klanten belt, met een dergelijk verzoek, vloeien de woorden uit mijn spreekwoordelijke pen. Binnen twee dagen ligt er aan de hand van een telefonische briefing een concepttekst in de mailbox van mijn klant. 

Ik heb maar niet verteld dat het voor mijzelf ook alweer maanden geleden is dat ik een blog schreef.

In mijn meest recente blog kondigde ik een zomer zonder haast aan (ofwel, ik was er even tussenuit). Inmiddels is het herfst. Waar nodig regelde ik deze zomer een collega-tekstschrijver, maar de meeste klanten konden (en wilden) wachten tot ik terug was. Bijzonder is dat toch. 

 

En dus heb ik het vanaf dag één na de vakantie hartstikke druk met mooie projecten. Zo zit ik in de laatste tekstfase van een jubileumboek (opdracht Mooi Vastgelegd). De afgelopen weken zijn er heel wat zinnen gesneuveld. Dat doet zeer maar het komt het eindresultaat ten goede.

Verder schreef ik referentieverhalen voor een website van een arbeidsdeskundige. Ook interviewde ik diverse mensen die meewerken aan een cadeauboek voor een collega die afscheid neemt. Verder werkte ik mee aan artikelen over uiteenlopende onderwerpen voor een personeelsmagazine. Veel human-interest; heerlijk!

 

Voor de meest bijzondere opdracht in de afgelopen tijd, zette ik geen letter op papier. Ik rekte mijn grenzen een beetje op en interviewde met een camera erbij. Het eindproduct wordt een film van zes minuten, die wordt getoond tijdens een besloten bijeenkomst van organisaties die samenwerken op het snijvlak van zorg en veiligheid. “Mensen voelden zich gehoord” kreeg ik als terugkoppeling na deze nieuwe interviewervaring. Een mooier compliment had ik me niet kunnen wensen. En dus, tijd om te bloggen!