Voortschrijdend inzicht. Dat verklaart mijn keuze om sinds deze week te gaan twitteren. Ongeveer een jaar geleden blogde ik diverse keren waarom ik dat niet deed.

Wie de doorslag heeft gegeven om het toch te gaan doen, is Karen Romme. Als schrijfster van de boeken over Calimeromarketing is zij voor mij al jaren een inspiratiebron op afstand. Afgelopen vrijdag zat ik opeens met haar aan tafel. Zij schoof aan bij een etentje van een groep tekstschrijvers uit Brabant. Aan tafel werd over van alles gekwebbeld, met Twitter als terugkerend onderwerp. Een rake opmerking van Karen zette mij aan het denken. "Hennie, jij twittert niet omdat je denkt dat je niet interessant bent. Wat een onzin!" Ik luisterde, slikte, kleurde, keek rond en zei tenslotte "dank je wel".

Diezelfde avond las ik in het boek Calimeromarketing 2.0. nog eens de passages over het aanmaken van een Twitteraccount. Een dag later besluit ik mijn bedenkingen overboord te zetten. Stoppen kan altijd nog, en op 18 juni maak ik een account aan: @hennievandekar.Wie ik als eerste volg, laat zich raden: @karenromme.

De volgende ochtend wacht mij een warm welkom op Twitter van mijn collega-tekstschrijvers uit de regio. Voortaan zal het nog makkelijker zijn om snel contact met hen te hebben. Best aangenaam, in de relatieve eenzaamheid van het schrijven. Door Twitter zal ik waarschijnlijk sneller op de hoogte zijn van ontwikkelingen bij mijn klanten. Verder bekwaam ik me door Twitter in het korter en bondiger formuleren, zonder de essentie te verliezen. Kortom, ik ben om!

En, wie weet, helpt Twitter mij geloven dat ik niet alleen woorden kan geven aan de boodschap van anderen, maar zelf ook wat te melden heb. Wie denkt dat leuk of interessant te vinden: @hennievandekar