Wat moet het heerlijk zijn om gewoon ´goed´ te kunnen antwoorden op de vraag ´hoe gaat het?´. Ongeacht hoe het daadwerkelijk met je is. Of om direct ´ja´ te kunnen zeggen bij de suggestie ´alles oké?´. Om jaloers op te worden!

Zelf kamp ik met de onweerstaanbare neiging om iedere vraag eerlijk te beantwoorden. Dus zomaar ´goed´ krijg ik echt niet uit mijn mond, als het niet daadwerkelijk zo is. Dat leidt tot ongemakkelijke situaties als de vraag naar mijn welbevinden slechts in het voorbijgaan of uit beleefdheid wordt gesteld. Daarom een klein verzoekje: vraag even niet hoe het met me is, tenzij je werkelijk geïnteresseerd bent in het antwoord.