Hennie van de Kar-Vervooren, tekstschrijfster

Collega´s. Er zijn maar weinig momenten dat ik terug verlang naar het hebben van de hele dag collega´s om me heen. Ondanks dat ik op verschillende werkplekken heel plezierig met mensen samenwerkte, bevalt het me nog beter om mijn eigen plan te kunnen trekken. Om wél samen te werken, maar zonder verantwoording te hoeven afleggen over het wat, hoe en waarom.

Etaleren is een vak apart. Als voormalig kruidenier volgde mijn vader ooit een cursus etaleren. Daar leerde hij om zijn handelswaar zo aantrekkelijk mogelijk uit te stallen. Met weinig materialen effect bereiken; dat was zijn kracht.

´Wat vind jij nou het allerleukste om te doen, mam´ is de laatste vraag voor het slapengaan van zoonlief. Ik weet het antwoord natuurlijk meteen, maar voor ik de kans krijg om dat te geven, volgt er nog een instructie. ´Je mag niet kiezen voor schrijven. En ook niet voor hardlopen.´

Ze waren uit het straatbeeld verdwenen, voordat ik er ooit een mee had kunnen nemen. Lifters. Tot afgelopen zondagochtend, kwart over tien. Toen doemde er een voor me op. Voordat ik het goed en wel wist, zat hij bij mij in de auto. Voorin. Ik ging weliswaar niet naar zijn eindbestemming, maar kwam aardig in de richting. ´Tuurlijk´, hoorde ik mezelf zeggen op de vraag of hij mee mocht rijden. ´Stap maar in. Gezellig´.

´Wat zijn je plannen voor morgen, mam?´ is een van de favoriete vragen van zoonlief. Liefst vlak voordat hij moet gaan slapen. Vooral nog even tijdrekken dus. Daar werk ik regelmatig aan mee, door wat los te laten over wat de komende dag op het programma staat.