Hennie van de Kar-Vervooren, tekstschrijfster

Signeren klinkt zo gewichtig. Aangezien ik voorstander ben van eenvoudig taalgebruik, ontdaan van alle blabla, gaat mijn voorkeur uit naar een andere omschrijving. Nadeel daarvan is dat je meer woorden nodig hebt om hetzelfde te zeggen. Signeren dus.

Ze heeft een voor mij bijna onuitspreekbare naam: Dasha Shorokhodova. Als deze Russische zangeres uit Kiev tijdens de openingsavond van Jazz ten Toon in de Stadsgalerij ´somewhere..over the rainbow´ zingt, lopen de rillingen over mijn armen en rollen de tranen over mijn wangen. Blue Skies heet de expositie van Jazz ten Toon in de Stadsgalerij Oude Vest Breda. Het weer voegt zich overigens moeiteloos naar het thema van deze expositie; alleen maar blauwe luchten.

Al maanden heb ik behoefte aan een opgeruimde werkplek. Steeds ontbreekt de tijd om de boel goed uit te mesten, het laagje stof van de boekenplanken te halen en oude tijdschriften te sorteren.

Met enige regelmaat duiken bij ons in huis nieuwe werkwoorden op. Ze drukken zo duidelijk uit wat ermee wordt bedoeld, dat ik nauwelijks nadenk over de taalkundige correctheid ervan. Zo hebben we het hier thuis regelmatig over blokfluiten, wiiën, legoën, tafelvoetballen en voetbaltafelen. De woorden komen uit de koker van mijn zoon. Door het simpel toevoegen van - en, is meteen duidelijk wat hij van plan is te gaan doen.

Vandaag - 20 mei 2011 - is het precies veertig jaar geleden dat het Breda Jazz Festival voor de eerste keer plaatsvond. Op de plek waar veertig jaar geleden geschiedenis werd geschreven, ligt sinds vandaag een gedenksteen. Pal voor de trappen van de Pathé Bioscoop (Chasséveld). Dus kijk uit waar je loopt, als je de bioscoop bezoekt.