Interviews zijn voor mij de brandstof voor het tekstschrijven. Onbewust weet ik dat wel, maar dit bijzondere coronatijdperk maakt het voelbaar. Want hoewel mijn schrijfwerk doorloopt, vervalt een groot deel van de interviews. En ik mis het!

Het directe contact met mijn opdrachtgevers, de energie tijdens gesprekken met hen over hun bedrijf of met hun klanten of medewerkers over bijzondere projecten. Hoe gaat het eigenlijk met deze ondernemers? Hoe werken zij door in coronatijd? En zo rijpte er een plannetje in mijn hoofd voor het opstarten van een interviewreeks: 

Doorwerken in coronatijd

Interviews met Brabantse ondernemers en zzp’ers

De zin die ik in de afgelopen weken het meeste hoorde: “Gelukkig zijn we nog gezond.” Met wie ik ook sprak, deze uitspraak kwam voorbij. De ene keer uit de mond van een familielid of vriendin, de andere keer in gesprek met een opdrachtgever. Ook ik sprak als tekstschrijver deze zin al heel wat keren uit. Ik snap wel waarom.

De aantekeningen van een interview liggen klaar om uit te werken. Geheel tegen mijn gewoonte in, treuzel ik met de uitwerking. Ondanks dat ik gedisciplineerd ben, dwalen mijn gedachten deze dag steeds af. De berichtgeving over het Coronavirus neemt me in beslag. Alles is hetzelfde en toch is alles anders. De aantekeningen laat ik voor wat ze zijn. Het schrijven van een nieuw blog heeft meer urgentie. Schrijven helpt om gedachten te ordenen en vervolgens te delen. Bij deze!