In deze laatste dagen van 2015 plaats ik een gedicht uit de gedichtenbundel Kijk op Kerst en andere feestelijke dagen van Joh. C. Vervooren. Mijn vader schreef dit gedicht begin jaren negentig.

Bij het afronden van mijn studie Familieverhalen en (auto)biografisch schrijven aan de Schrijversacademie (juni 2015) beloofde ik mezelf plechtig om tijd te blijven maken voor schrijfprojecten van onschatbare waarde. De voltooiing van de memoires van mijn moeder geeft het belang aan van deze belofte (juli 2015).

Sommige mensen kun je jaren niet spreken, noch zien. Er gaan tijden voorbij dat je niet aan hen denkt, maar als je dan hoort dat ze zijn overleden, dan grijpt je dat aan. Dat overkwam mij afgelopen week, toen mijn moeder mij informeerde over het plotselinge overlijden van 'Wout, de schoenmaker'.