Skip to main content

Hennie van de Kar-Vervooren, tekstschrijfster

Frisse blik - verfrissende tekst

Nog een nachtje slapen

'Is het fijne spanning of is het enge spanning?' vroeg iemand mij vandaag, toen ik vertelde een 'tikje' zenuwachtig te zijn voor de lancering van de columnbundel Bezig Breda, Binnengluren in ´t brein van een Bredase zzp'er.

Om blij van te worden

Om je gelukkig te voelen, schijnt het te helpen om dagelijks de dingen op te schrijven waar je blij van wordt of dankbaar voor bent. Regelmatig begin ik opnieuw met het maken van dit soort lijstjes.

OMdenken

Bij een wildvreemde aanschuiven aan de vergadertafel, het binnen tien minuten hebben over belangrijke issues binnen de organisatie en er vervolgens een lekker leesbaar verhaal over schrijven. Zo ziet een groot deel van mijn werk eruit. Wat prijs ik me daar gelukkig mee. Steeds opnieuw. Ik kom op verrassende plekken, praat met boeiende mensen en soms krijg ik ´zomaar´ iets mee.

Omgekeerde wereld

Als je gewend bent om flink door te draven, kost het moeite om tot stilstand te komen. Om de tijd te nemen om te zien waar je staat en van daaruit nieuwe doelen te stellen.

Onderbroken woorden-stroom

Fris en fruitig na de zomerbreak ben ik klaar om mijn woordenstroom weer op gang te laten komen. Een elektriciteitsstoring doorkruist deze ochtend mijn plannen: mijn woorden-stroom wordt letterlijk onderbroken.

Onderzocht: zzp´er is optimistisch over toekomst

Concentratie vind ik een van de belangrijkste randvoorwaarden om lekker en goed te kunnen werken. Als ik midden in een tekstproductie zit, word ik liever niet gestoord. Daarom onderneem ik keer op keer pogingen om goed in het bel-me-niet register te staan. Dit register ten spijt, gaat het soms toch mis. Dat beschouw ik dan als oefening in het beleefd ´nee, dank u wel´ zeggen tegen de beller die in de meeste gevallen iets wil verkopen, waar ik geen behoefte aan heb.

Onverwachts stoere ik!

Ze waren uit het straatbeeld verdwenen, voordat ik er ooit een mee had kunnen nemen. Lifters. Tot afgelopen zondagochtend, kwart over tien. Toen doemde er een voor me op. Voordat ik het goed en wel wist, zat hij bij mij in de auto. Voorin. Ik ging weliswaar niet naar zijn eindbestemming, maar kwam aardig in de richting. ´Tuurlijk´, hoorde ik mezelf zeggen op de vraag of hij mee mocht rijden. ´Stap maar in. Gezellig´.

Opfrisbeurt bestaande website (na een veranderzetje)

Nieuwe woorden ontstaan vaak zonder dat je er echt erg in hebt. Veranderzetje is zo’n woord. Het is afkomstig van een van de leden van het HR-netwerk waar ik alweer enkele jaren voor schrijf, WeAreHR!. Zo plopte het woord ‘veranderzetje’ in mijn mailbox, precies op de dag dat ik mijn websitebouwer Maurice Molenaar van Webcase opnieuw sprak over veranderingen aan mijn website.

Plankenkoorts

Als kind had ik er al last van: de wil om dingen graag goed te doen. Niet een beetje goed, niet gewoon goed, nee heel erg goed. En liefst in een keer. Faalangst noemden ze het op de basisschool. Drang naar perfectionisme, heette het later. Zelf noem ik het plankenkoorts; vooraf nerveus voor de te leveren prestatie, daarna hevig verlangend naar applaus. Als zelfstandig ondernemer vind ik deze vorm van plankenkoorts vaak een voordeel. Soms zit het me ook in de weg. Vandaag bijvoorbeeld.

Professionele ontwikkeling? Mijn eigen verantwoordelijkheid als zzp´er!

Hoe verleidelijk is het om je te laten meeslepen door de stroom van alledaagse activiteiten en werkzaamheden? Heel verleidelijk! Toch is het goed om zelf richting te geven aan de (woorden)stroom. Als zzp´er ben ik immers zelf verantwoordelijk voor mijn eigen ontwikkeling. Daar maak ik de komende weken bewust tijd voor vrij.

Reflectie

Vanochtend weer een nuttige reflectie-opdracht tijdens de cursus autobiografisch schrijven bij Writerskitchen, namelijk nadenken over wat schrijven voor mij betekent.

Rondje vertragen

Als zelfs hardlopen, rennen wordt
is het de hoogste tijd
om rustiger te gaan lopen.

Schouders eronder

Soms voel ik me een roepende in de woestijn als ik via mijn blog of column voor BredaVandaag.nl weer een positief bericht de wereld instuur. Te midden van crisis, recessie en alarmerende berichten over criminaliteit lijkt het versturen van positief nieuws tamelijk naïef. Misschien is dat ook zo. Dat neem ik dan voor lief. Want om je door negativiteit te laten imponeren, dat werkt niet. In ieder geval niet voor mij. Dus blijf ik zoeken naar (kleine) dingen waar ik blij van word. En als het zo uitkomt, schrijf ik daarover. Dus voor de laatste weken van 2011: schouders eronder en gáán. En in 2012? Gewoon daarmee DOORGAAN. Succes!

Schrijven is kiezen

Woensdag 14 maart 2012, zowel de Landelijke dag van de Zelfstandige als de start van de Boekenweek. Schrijven over beide evenementen, vind ik geen optie. Je moet niet alles willen benoemen in een verhaal, zeker niet in een tekst van pak ´m beet tweehonderd woorden. Schrijven is voortdurend keuzes maken; wat laat je staan en wat niet. Schrijven is schrappen!

Schrikkeldag cadeau

Gisteren schreef ik over cadeautijd. Tijd die zomaar ontstaat, waardoor je plotseling veel meer ruimte hebt dan voorzien. Vandaag, 29 februari, schrikkeldag, zelfs een complete dag cadeau.

Sommige dingen wennen nooit

Aan het verzetten van de klok – of het nu voor- of achteruit is – kan ik niet wennen. Ieder halfjaar opnieuw. Na een week valt er weer prima mee te leven. Ook ieder halfjaar opnieuw. Mijn remedie: een paar dagen niet té veel willen, gewoon een beetje mild zijn voor mezelf. Ook in mijn tekstschrijversbestaan zijn er drie dingen waar ik maar niet aan kan wennen. 

Sponsoring voor het slapengaan

´Wat zijn je plannen voor morgen, mam?´ is een van de favoriete vragen van zoonlief. Liefst vlak voordat hij moet gaan slapen. Vooral nog even tijdrekken dus. Daar werk ik regelmatig aan mee, door wat los te laten over wat de komende dag op het programma staat.

Te veel met hart en ziel?

Met hart en ziel werken als zzp'er, heeft ook een nadeel. Soms houden dingen waar je met heel je zijn aan hebt gewerkt, op te bestaan.

Tijd en prioriteit

Werken staat bij mij hoog genoteerd. Wie langer met mij samenwerkt, weet daar alles van. Om over het thuisfront maar te zwijgen. De leden van het thuisfront delven regelmatig het onderspit als ik kies voor doorwerken in plaats van samen iets gezelligs doen. Schrijven is mijn lust en mijn leven!