Frisse blik - verfrissende tekst
´Doe je mee met tikkertje, mam?´ vraagt mijn zoon poeslief. Gevolgd door een onweerstaanbaar ´aaaaah?´. Ik aarzel. Zit namelijk lekker buiten de krant te lezen. Binnen lonkt een tekst waaraan ik nog wat wil wijzigen. En een was, maar dat terzijde.
Vandaag, 8 november 2011. Precies vijftig jaar geleden migreerden mijn ouders van ´s-Gravenhage naar Rotterdam. Het werk achterna. Voordat ze konden verhuizen, hadden ze een woonvergunning nodig. Eerst moest er een ruil tot stand komen: een gezin dat de omgekeerde route aflegde, van Rotterdam naar ´s-Gravenhage. Inpakken en wachten maar, tot die bewuste datum: 8 november 1961.
Nee, ik twitter niet. Nog niet. Ik denk er wel over na. Iedere dag. Tot nu toe leidt dat nadenken steeds tot dezelfde conclusie: nee, nee, nee.
Voorlopig houd ik vast aan mijn keuze om niet te twitteren. Neemt niet weg dat het een boeiend onderwerp is om over na te denken én te praten. Gisteravond nog. Tijdens de avond4daagse Breda-Ginneken raak ik in gesprek met een andere ´meelopende´ moeder. Terwijl onze kinderen ver vooruit zijn gespurt, uiten wij hardop onze twijfels over de zin van twitteren. Zij gelooft net als ik meer in gerichte en persoonlijke communicatie. Toch gaat zij binnenkort overstag. Ze moet. Haar werkgever eist het. Ik besef weer eens wat een rijkdom het is om als zelfstandig ondernemer je eigen beslissingen te kunnen nemen. Iets om over te twitteren, maar dat terzijde.
Soms komt de klap uit onverwachte hoek. Terwijl ik me al maanden instel op een ingrijpende gebeurtenis, komt de ´aanval´ die me van slag maakt van bovenaf.
Wie al een tijdje met mij samenwerkt, weet dat ik tijdens de schoolvakanties niet/beperkt werk. Ook komende meivakantie (25 april t/m 6 mei) gebruik ik voor andere dingen. Tijd voor wat uitrusten, maar ook voor een opknapbeurt van mijn schrijfruimte. Een opgefriste omgeving stimuleert immers een frisse blik, nodig om verfrissende teksten te kunnen schrijven.
Vandaag, gedichtendag
Ach, wat zou ik graag
een gedicht willen schrijven
als ik de tijd maar had
en de juiste inspiratie bezat
maar de dag is al begonnen
Met vertrouwen 2013 in. Dat is wat ik je wens.
Vroeger plande ik bewust geen afspraken op vrijdag de dertiende, bijgelovig als ik was. Tegenwoordig probeer ik me zo weinig mogelijk aan te trekken van een datum. Tot afgelopen vrijdag. Dan wint mijn bijgeloof het weer van mijn ratio. Als ik wat wil schrijven op mijn blog, is het programma tijdelijk uit de lucht. Helaas stelt de techniek mij die dag niet gerust. Drie dagen later functioneert alles weer naar behoren. Brengt vrijdag de dertiende echt ongeluk? In 2011 hoef ik me om die vraag niet meer druk te maken; deze ongeluksdag staat dit jaar niet meer op de kalender. Alleen maar geluksdagen in het vooruitzicht; heerlijk!
Het door onderzoeksbureau Panteia/EIM vastgestelde optimisme van zzp´ers heeft helaas geen positieve invloed gehad op de uitslag van een belangrijke voetbalwedstrijd. Nederland verloor op 13 juni 2012 van Duitsland (EK). Jammer. Pijnlijk.
Gewend om minimaal twee keer per week een rondje hard te lopen, raak ik geïrriteerd als dat systeem wordt verstoord. Sneeuw zette dit weekend een streep door mijn vaste loopritme. Ik ben van slag. Chagrijnig zelfs, ´verslaafd´ als ik blijkbaar ben aan het zetten van de voor mij noodzakelijke stappen.
Woensdag, gehaktdag. Hoeveel mensen zouden zich daar nog aan houden? Dat vroeg ik me af, toen ik vanochtend een reclamebord van een kwaliteitsslagerij op de Baronielaan zag staan, met deze tekst erop. Het is natuurlijk wel lekker duidelijk. Niet nadenken over wat je deze dag eet, gewoon gehakt.
Een van de schrijfopdrachten waar ik vandaag aan werk, is een webtekst over palliatieve zorg. Onwillekeurig denk ik daarom terug aan het overlijden van mijn vader op 29 april 2011.
Daarom maak ik op deze Gedichtendag 2014 naast het tekstschrijven, tijd voor een gedicht voor mijn vader.
Al maanden heb ik behoefte aan een opgeruimde werkplek. Steeds ontbreekt de tijd om de boel goed uit te mesten, het laagje stof van de boekenplanken te halen en oude tijdschriften te sorteren.
´Als je maar lang genoeg gewoon blijft, word je vanzelf bijzonder.´ Het is de actuele slogan van een verzekeraar bij wie ik toevallig, jaren geleden, een verzekering heb afgesloten. Toevallig? Dat is natuurlijk geen toeval; in de aanpak ´doe maar gewoon´ vind ik herkenning.